Ik heb het er al jaren over: een kookcursus volgen. Niet omdat ik niet kan koken, maar om meer verdieping te krijgen, technieken te leren en om smaken te leren herkennen. Ik zou het namelijk supertof vinden om zonder recepten aan de slag te kunnen. Dat ik precies weet wat lekker bij elkaar past qua smaken en dat geen enkele bedreidingstechniek mij vreemd is. Bakken, roken, grillen, stomen en blancheren. Ik draai er straks mijn hand niet voor om!

Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zo ver; mijn kookcursus ging van start. Samen met mijn neef volg ik de komende vijf weken iedere dinsdagavond kookles en iedere week behandelen we een ander ‘onderwerp’. Deze keer was dat snijtechnieken. We moesten wortels, uien, knoflook en aubergines snijden op allerlei verschillende manieren. Met een soepele polsbeweging zou je in principe in een mum van tijd bijvoorbeeld een winterpeen gehakt moeten hebben in mooie, kleine, vierkante blokjes. Toen de chef het voordeed, leek het ook heel makkelijk totdat we het zelf moesten doen. Alles ging eerst scheef, moeizaam en zeker niet met een soepele polsbeweging. Gelukkig baart oefening kunst, want tijdens mijn tweede wortel kreeg ik het soepel snijden al een beetje onder de knie.

Het leukste aan de kookcursus is…

En toen kwam het finalestuk. We mochten een eigen amuse hapje samenstellen van aubergine en shiitaken. Het gerecht was snel bedacht, een tartaar van aubergine met ui, knoflook met gebakken shiitaken erop. Voor de garnering en de smaak hebben we gekozen voor sojasaus, olijfolie, zout, cayennepeper, koriander, limoensap en limoenrasp. Ik moet hier nu wel eerlijk bekennen dat dit stiekem de eerste keer was dat ik écht bezig ben geweest met het zelf samenstellen van de smaken. Ik heb nog nooit voor mijn kruidenla gestaan en gedacht “oh, laten we dit en dat met elkaar combineren, want ik denk dat het lekker is.” Afgelopen dinsdag stond ik dus samen met mijn neef in de grote kruidenkast smaken te combineren en het was voor mij echt een openbaring. Het was de eerste keer dat ik echt heb nagedacht over hoe een smaak proeft en wat je er dus bij kunt combineren. Ik denk dat ik dat het leukste vind van de hele avond. Samen met de tijd die ik nu doorbreng met mijn neef.

Dat vind ik namelijk eveneens het leukste aan deze kookcursus. Mijn neef en ik zijn namelijk door allerlei omstandigheden niet samen opgegroeid. Pas twee jaar geleden heb ik mijn neef en mijn nicht (zijn zus) weer leren kennen en dat is best wel bijzonder. Eerst was het een beetje gek. Je kent elkaar niet echt, maar toch voelt het heel vertrouwd. Ik vind het nu middels deze kookcursus heel leuk om mijn neef nog beter te leren kennen. Het is toch weer anders dan tijdens het kerstdiner, verjaardagen of het samen borrelen.

Het kerstdiner van volgend jaar

De komende vijf weken zitten we dus samen onder de pannen. Volgende week gaan we aan de slag met de verschillende manieren waarop je groenten kunt bereiden en kunt afwerken. Van blancheren tot vullen en bakken in beslag. Ik ben benieuwd en denk dat het kerstdiner van volgend jaar wel eens hét kerstdiner van de eeuw kan worden. 😉