modder

Meestal probeer ik een niet al te actieve planning voor de zondag te hebben. Ik kijk een serie, ga langs bij een vriendin of lig met mooi weer op het strand. Zo’n inactieve dag heb je gewoon soms nodig, ik ben doordeweeks al druk genoeg. Afgelopen zondag was dit echter anders en stond ik om kwart over tien ‘s ochtends al tot mijn enkels in de modder. Dat is even wat anders dan rustig wakker worden met een kopje koffie in bed…

Waarom doe je het jezelf aan kun je misschien denken. Simpel; ik wil 3 september weer vlammen tijdens mijn volgende negentien kilometer lange Strong Viking Obstacle Run. Dat vlammen gaat alleen niet vanzelf en dus is de training officieel aan! Hoe kun je nou beter trainen voor een obstacle run dan op een obstakel baan zelf? Dankzij mijn vriend is dat dus gewoon mogelijk.

Voor het echie bij SpartainFit

Mijn vriend doet namelijk al langer obstacle runs, maar dan voor het ‘echie’. Om je even een beeld te schetsen: wanneer hij normaliter een negentien kilometer lange run met meer dan veertig obstakels loopt, doet hij dit in twee uur en acht minuten. Ik deed dit in vier uur en twintig minuten… Just so you know… Hij zit erop en als je ergens op zit, hoor je natuurlijk ook bij een clubje. Hij is daarom onderdeel van het elite team van SpartainFit, de eerste Nederlandse vereniging voor Obstacle Course Racing (OCR). Wat klinkt dat sjiek hé 😉

Vanuit SpartainFit wordt er in ieder geval iedere laatste zondag van de maand een OCR training verzorgd waar in principe iedereen aan mee kan en mag doen. Zodoende bevond ik mij dus op zondagochtend in mijn sportpakje op de obstakel baan van het Eiland van Maurik. Na een goede warming up door trainers Henk-Jan en Frank, gingen we los. Netten, touwen, tijgeren, rennen, modder, zwemmen, monkey bars, klimmen en nog wat modder. De training duurde anderhalf uur lang en het was echt weer tof. Dit is een extreem leuke sport. In de zomer dan, want na september ga ik het parcours niet meer op. Het is mij dan gewoonweg te koud.

Touwklimmen en koprols

Persoonlijke hoogtepuntjes van deze training waren toch wel het touwklimmen en de koprol over het net heen. Na wat geoefend te hebben met het touwklimmen vorig jaar winter, heb ik het naar mijn idee goed onder de knie. Snel ben ik niet, maar ik kon tijdens de training wel een vier meter lang touw omhoog klimmen. Ook heb ik wederom een koprol over het net gedaan. Mocht je willen zien hoe dit precies in z’n werk gaat, dan kun je in een eerdere blog de video van mijn allereerste koprol bekijken. Het net van zondag gaf echter wel een extra uitdaging. Simpel als ik ben, had ik gedacht dat alle netten er wel hetzelfde uit zouden zien: een brede balk aan de bovenkant en vierkante gaten. Dit net had echter ruitvormige gaten én ook nog eens een smalle balk aan de bovenkant. Na een korte vlaag van paniek, heeft trainer Henk-Jan me er goed doorheen geholpen!

Helaas zijn er naast hoogtepunten ook altijd verbeterpunten. De monkey bars zijn bijvoorbeeld echt nog steeds prut bij mij. Ik mis kracht in mijn handen en armen, maar ook een stuk durf. Wanneer ik eenmaal aan de bars hang, bekruipt mij direct een gevoel van angst. Angst om te vallen, terwijl ik tien centimeter boven de grond bungel. Hier moet ik hard aan werken komende maand, dit kan zo niet. Het was ondanks mijn falen op de monkey bars een waardevolle training omdat ik zo goed kon zien waar ik sta. En ik kan je vertellen dat er nog veel moet gebeuren voor 3 september!