Opgeven Is Geen Optie En Falen Hoort Erbij 

Deze week was het even tijd om de balans op te maken nu mijn derde 52Challenge jaar er alweer bijna op zit. Een mooier moment was natuurlijk precies op de helft van het jaar geweest, maar soms ben ik gewoon wat trager met bepaalde dingen. Niet altijd ben ik een early adapter zullen we maar zeggen 😉 Dus onder het motto there’s no time like the present: kijk ik graag even terug op de afgelopen tijd en heb ik een waardevolle ontdekking gedaan.

Zelf schrok ik een beetje dat het derde challenge jaar zo snel voorbij lijkt te vliegen. Voor mijn gevoel ben ik namelijk nog maar halverwege, maar eind september zit er toch weer een ‘uitdagend’ jaar op. God mag weten waar de tijd blijft… Ik heb in ieder geval genoeg om op terug te kijken. Zo heb ik het afgelopen challenge jaar bijvoorbeeld een aantal ‘eerste keren’ gehad. Ik ging voor het eerst naar de Efteling, kocht voor het eerst een echte grote mensen kerstboom, zat voor het eerst drie dagen lang achterop een motor en volbracht voor het eerst een negentien kilometer lange obstacle run. Daarnaast heb ik de nodige angsten overwonnen die gek genoeg steeds te maken hebben met mijn hoogtevrees. Uitdaging genoeg denk ik zo!

Het steeds opnieuw mogen doen

Natuurlijk zijn er ook wel eens uitdagingen niet gegaan zoals ik dacht, maar weet je? Dat is dus helemaal niet erg! En hier komt de waardevolle ontdekking om de hoek zetten: het leuke aan het hele jezelf-blijven-uitdaging-ding is dat je het steeds blijft doen en opnieuw mag doen. Je blijft jezelf de hele tijd uitdagen. Gewoon iedere keer weer opnieuw. Opgeven is geen optie en falen hoort erbij. Gaan zitten kniezen over een minder geslaagde challenge, doe ik allang niet meer. Dat is namelijk zonde van mijn tijd en mijn gemoedstoestand. En ook van die van jou.

Jij zult het gevoel misschien wel herkennen; je ging een rondje hardlopen, maar kwam toch niet zo lekker vooruit. Je haalde het pace of de afstand niet die je graag wilde. Is dit erg? Nee. Biedt het ruimte voor verbetering? Ja. Moet je over je zogenaamde mislukte run gaan zitten kniezen? Nee! Of herken je de situatie waarin jij jezelf had beloofd om deze week wat gezonder te gaan eten, maar liet je alle teugels op vrijdagavond volledig los omdat je ineens koos-ruggengraad-loos was? Wederom hetzelfde verhaal. Het falen, biedt ruimte voor verbetering en het is de kunst om die ruimte te pakken.

Wees blij…

Dus je week is niet helemaal gegaan zoals je wilde? So what! Maandag begint er gewoon weer een nieuwe week. Pak op maandag die kans om opnieuw te beginnen en stop met kniezen. Met dat kniezen en balen schiet je namelijk helemaal niets op. Daarnaast is alles super relatief. Wees juist blij met de dingen die je wel hebt gedaan en hebt bereikt. Wees blij met je goede gezondheid of met de dingen die je wel kunt. Wees blij met de mensen om je heen en de fijne momenten die je met hen kan delen. Aan dat soort gedachten wil je toch veel liever je energie en tijd geven? Er zijn bovendien mensen die het slechter hebben getroffen en een moord zouden doen voor een ‘slecht’ rondje hardlopen of een ‘tegenvallende’ training omdat ze te ziek zijn om het zelf te kunnen. Denk daar maar eens aan wanneer je van plan bent om te kniezen…