personal body plan

“Zoeken naar perfectie is zoeken naar falen” aldus het Personal Body Plan. Nou… Daar kan ik het dan mooi mee doen… Perfectie is namelijk wel iets waar ik altijd graag een gooi naar doe. Ik doe iets goed of ik doe het niet en iets goed doen betekent voor mij dat het perfect moet zijn. Daarnaast is opgeven geen optie dus je snapt dat dit een hele fijne combinatie is en dat ik bij het lezen van bovenstaande zin in het mailtje van mijn persoonlijke Personal Body Plan coach even moest slikken.

De start van mijn Personal Body Plan

Afgelopen maandag was het dus zover, toen begon ik aan mijn Personal Body Plan. Dit houdt kort gezegd in dat ik het komende half jaar onder begeleiding werk aan een betere versie van mezelf op het gebied van voeding, training en gedrag. Van te voren moest ik een doel opgeven en ik ben voor de spieropbouw gegaan. Hierdoor mag ik eigenlijk gewoon heel veel eten, maar wel volgens bepaalde ‘budgetten’ van calorieën, koolhydraten, eiwitten, vezels en vetten. Hetgeen dat ik eet, is in verhouding met elkaar en afgestemd op het soort dag. Wanneer ik een rustdag heb, mag ik bijvoorbeeld minder eten dan op een trainingsdag enzovoort.

Dan komen de twijfels

Het uitvogelen van wat je precies mag eten en wanneer je het beste kunt eten is alleen wel hogere wiskunde. Ik snap er bij vlagen helemaal geen bal van en dan begin ik te twijfelen… Ga ik echt wel bereiken wat ik wil? Zal ik gaan snappen hoe mijn voeding is opgebouwd? Lukt het me uiteindelijk om de juiste combinatie van voedingsstoffen bij elkaar te krijgen? Zie ik er over een half jaar ook zo anders uit als al die mensen van de transformatie foto’s op de website van het Personal Body Plan? Ga ik eindelijk die spieren opbouwen die ik graag wil? Zal ik straks altijd de gezonde en bewuste keuze weten te maken? Weet ik een blijvend resultaat te behalen?

Ik heb er geen antwoorden op. Althans nog niet. Tot die tijd zeg ik maar weer tegen mezelf: het hoeft niet perfect en nee, ik hoef en kan niet alles in één keer begrijpen. Alles op zijn tijd..

Eindelijk een beetje gewend aan het Personal Body Plan

Deze week verliep dus zeker niet vlekkeloos. In het begin van de week kwam ik erachter dat ik te weinig at en tegen de tijd dat ik een beetje gewend was, ging ik een weekend naar Keulen. Op vrijdag heb ik eerst nog voor mijn werk de FIBO beurs bezocht, de grootste beurs op fitness gebied. Gewapend met een deluxe lunchpakket liep ik over de beurs en werd gelukkig helemaal niet vreemd aangekeken toen ik een ei stond op te eten.

Biertjes en het gezondere alternatief

Toegegeven, echt aan de eetvoorschriften heb ik mij de rest van het weekend niet weten te houden. De wit biertjes smaakten toch wel echt heel lekker en die halve braadworst smaakte er heel goed bij! Maaaaaaar, het is me daarnaast wel gelukt om bijvoorbeeld voor het gezondere alternatief te gaan tijdens de avondmaaltijd op vrijdag. Ik heb de burger met frieten links laten liggen en ben voor de forel met groenten gegaan. Daarnaast ben ik op zaterdag gedurende de dag mijn boekje niet te buiten gegaan. Dat heb ik bij het avondeten alleen wel weer ruimschoots goed gemaakt met bijna een halve kilo schnitzel… Wel van kalfsvlees en zonder frietjes!

Het is denk ik wel duidelijk dat ik er nog niet ben. Dat is natuurlijk ook niet gek, want wat is een week nu op een half jaar? Helemaal niets natuurlijk! Ik ben pas een week onderweg en het is logisch dat ik dan nog zoekende bent. Waar ik alleen wel voor op moet passen is dat de gedachte ‘nog maar een x aantal tijd onder weg te zijn’, geen gewoonte wordt. Voor je het weet is het half jaar voorbij!