Deze week zou ik me eigenlijk gaan verdiepen in de taken van een ceremoniemeester. Dat is niet helemaal gelukt zoals de titel van mijn blog verraadt. Esther vroeg mij namelijk aan het begin van mijn challenge week om met haar mee te gaan naar Indonesië in november. Deze week kon ik aan weinig anders denken, want ik moest beslissen of ik mee zou reizen naar het mooie Indonesië!

Een reis naar een bestemming ver weg, waar mensen vroeger maanden over deden om er te komen, ligt tegenwoordig binnen handbereik. Veel van mijn vrienden hebben al mooie bestemmingen aangedaan. Als ik de reisverhalen van hen bij elkaar combineer, heb je ongeveer de hele wereld wel gezien. Het lijkt dan ook alsof iedereen maar aan het reizen is. Iedereen behalve ik, want ik ben nog nooit buiten Europa geweest. Ik heb geen eens een paspoort…

Het gebrek aan geld om te reizen

Best gek eigenlijk, want ik wil nog zoveel plekken zien. Ik heb een lijstje van landen waar ik, before I kick the bucket, moet zijn geweest. Door omstandigheden is het er echter nog nooit van gekomen. Vooral de omstandigheid van het gebrek aan geld speelde een grote rol in het niet af kunnen reizen naar een ver oord. Leuke bestemmingen in Europa lagen meer binnen mijn budget. Natuurlijk zijn die niet verkeerd, maar nu ik al een tijdje een grote-mensen-baan heb, is het me eindelijk gelukt om te sparen. Geld kun je alleen maar één keer uitgeven.

Zoveel vragen

Voor het eerst sinds jaren kan ik er eens serieus over nadenken om mee te gaan op reis, daar ik het geld in principe wel heb. Op zo’n moment ontstaan er alleen weer nieuwe vragen. Hoeveel centjes heb ik precies, wat heb ik allemaal nodig, wat is er allemaal te zien, enzovoort… Allemaal praktische vragen, die natuurlijk beantwoord moesten worden. De belangrijkste vraag die ik mijzelf heb gesteld deze week is echter of Indonesië ook de bestemming is voor mij. Wil ik Indonesië ook net zo graag zien als Esther?

Daar ben ik inmiddels uit. Het antwoord is ja, ik wil Indonesië net zo graag zien als Esther. Deze week heb ik behoorlijk veel informatie opgezocht over reizen door Indonesië en heeft Esther mij elke dag gespamd met foto’s van de verschillende eilanden. Wat een prachtig land, ik ben nu al verliefd.

Voor alles een eerste keer

Tegelijkertijd vind ik het onwijs spannend. Ik ga naar een land dat aan de andere kant van de wereld ligt, waar ik de taal niet spreek en de cultuur niet goed ken. Het scheelt natuurlijk dat ik dit niet in mijn eentje ga doen, maar dat maakt het niet minder spannend. Voor alles een eerste keer en als je gaat, moet je goed gaan. Daarom kun je misschien maar beter direct in het diepe springen en zoveel mogelijk eerste keren tegelijkertijd ervaren.

Eén ding dat ik nu in ieder geval al wel weet is dat dit één van de grootste avonturen van mijn leven gaat worden. Ik ben blij dat ik de knoop na een week heb kunnen doorhakken en zaterdag alvast The Lonely Planet heb besteld. Hoe lang moet je hier nou over nadenken? Je bent jong en je wilt wat, de wereld ligt aan je voeten, YOLO! Ik ga in november naar Indonesië, maar eerst even een paspoort aanvragen.