Er zijn alweer drie weken voorbij gevlogen. Heb jij het door? Ik wel hoor, want in deze drie weken was ik heel bewust bezig met mijn psoriasis. Ik had namelijk een nieuwe crème gekregen van de huisarts die ik maar drie weken mocht smeren. Die drie weken zijn om en daarom heb ik vandaag een update. Hoe gaat het nu met mijn psoriasis?
Zoals de foto wellicht al weggeeft, gaat het fantastisch! Ik kan het zelf bijna niet geloven, want in eerste instantie was ik vrij sceptisch over weer een nieuwe crème. Ook al was het een level sterker dan mijn vorige crèmes die ik voorgeschreven heb gekregen. Een hoger level dan deze nieuwe crème is overigens niet mogelijk dus als dit niet had gewerkt, dan had ik iets totaal anders gemoeten. But, it worked!
Zo zacht als een babyhuidje
En dat is het goede nieuws! Zo goed nieuws zelfs dat ik mijn eigen ellebogen niet herken. Ze zijn zo extreem zacht, het lijkt wel een babyhuidje! Stiekem, wanneer ik geen crème op mijn ellebogen heb zitten, kan ik urenlang aan mijn ellebogen voelen. Dat klinkt wellicht wat interessant, maar de mensen die mij kennen die snappen wat ik bedoel. Die mensen heb ik waarschijnlijk allang laten voelen aan mijn vreselijk zachte ellebogen. Ongevraagd heb ik de hand van menig vriendin gepakt en op mijn elleboog gelegd. Waarna ze mij natuurlijk in eerste instantie heel vreemd aankeken alvorens ze het snapten. “Oh wat zacht!’’
Krokodillenhuid
Mijn ellebogen hebben namelijk al jarenlang aangevoeld als een krokodillenhuid. Schubbig, rauw en hard. Allemaal dankzij mijn psoriasis. Eerlijk gezegd; het zag er niet altijd even smakelijk uit. En dan heb ik het nog geeneens over de huidschilfers die ik overal achterliett. Het zijn eerder vlokken misschien, die vooral goed staan op een zwarte ondergrond. Genieten hoor… Het hebben van een huidaandoening gaat helaas niet altijd over rozen.
Alleen nu, nu heb ik voor het eerst sinds jaren het gevoel dat ik een doorbraak heb meegemaakt. Dat dit de perfecte crème voor mij is waarmee ik korte metten heb weten te maken met de grote psoriasis plekken op mijn armen die pijn deden en vreselijk jeukten. Wat nu rest zijn rode en witte vlekken die maar af en toe een beetje jeuken. Vlekken die ik nu heel even verwen met de Franse zon en het zoute water van de zee. Dat kan toch niet beter?!
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.
