Sneller Dan Vorig Jaar 

Het moment waarvan ik dacht dat het nooit zou komen, is dan toch daar: ik ben uit mijn hardloopdip! En dat, gek genoeg, allemaal dankzij de Dam tot Damloop terwijl ik zo tegen deze race opzag. De dip had trouwens op geen beter moment over kunnen gaan, want ik had me een tijd geleden al ingeschreven voor een aantal loopjes waaronder de Ajax Run die afgelopen zondag plaats vond. Aan deze loop deed ik vorig jaar ook mee en dat vraagt om een herinschrijving. Zou ik mijn tijd kunnen verbeteren?

De challenge van deze week was daarom ook om sneller dan mijn tijd van vorig jaar te rennen. Time to beat: 59:27. Klinkt als een eitje toch? Guess again… Vorige week zondag liep ik nog 1:01:01 tijdens de Maliebaanloop en ik denk niet dat mijn deelname aan de Dam tot Damloop mag tellen als training… Wederom een gevalletje van slechte voorbereiding.

Persoonlijke haas

Gelukkig was mijn persoonlijke haas, in de vorm van mijn vriend, weer van de partij. Hij had de dag ervoor deelgenomen aan de Strong Viking obstacle run en had dus al 19 kilometer in de benen zitten. Naar een rondje hardlopen in een voor hem easy pace, had hij dan ook wel oren. Zelf vond ik het natuurlijk eveneens fijn dat hij meeliep, want normaal loop ik altijd samen met een vriendin. Zij heeft alleen net een hele mooie baby gekregen en is dus al een tijdje ‘uitgeschakeld’. Het gezelschap was dus zeer welkom, ook omdat deze race je niet door het mooiste gedeelte van Amsterdam leidt. Je rent tijdens de Ajax Run namelijk dwars door de Bijlmer, tussen alle flats door. Dat is wel even anders dan een mooi, historisch centrum van een stad!

Hijgende hond met astma

Dat mag de ‘pret’ natuurlijk niet drukken en dus zette ik mijn beste beentje voor. We zijn hier tenslotte niet voor de omgeving. Op het zeven kilometer punt vraag ik mijn vriend hoe we ervoor staan. Slecht.. We lopen achter en als ik mijn tijd van vorig jaar nog wil verbeteren, moet ik de laatste drie kilometer een pace aanhouden van 5:45. Net nu ik eigenlijk niet meer wilde rennen… Maar goed, geen gelul! Het kost me echter enorm veel moeite om mijn tempo te bewaren en daarom vraag ik mijn vriend om voor me uit te lopen. Nou ja, vragen… Het klonk meer als een hijgende en blaffende hond met astma.

Laatste helse kilometer

Toen kwam de laatste kilometer, de kilometer waarin je normaliter denk “oh nog maar heel even, ik zet nog wel een tandje bij”. Deze laatste kilometer is echter een kilometer recht uit de hel, want je moet een stijle heuvel oprennen alvorens je kunt finishen in de Arena. Met kleine pasjes rende ik de heuvel op die ook nog eens een bocht in zich had. Er leek geen einde aan te komen! Bij bovenkomst verhoogde mijn vriend alleen weer het tempo waardoor ik piepte dat ik niet meer kon. “Ik wil het niet horen, kom op” werd er vervolgens tegen mij gebromd. BOEH!

Als ik nou…

Zonder het zelf te weten zat er nog meer in mij toen mijn vriend zei dat ik nog 30 seconden had. Ineens zette ik het op een sprinten! Waar dat vandaan komt? Werkelijk geen idee. Het was alleen too little, too late. Mijn tijd: 59:43. Als ik nou twee seconden per kilometer sneller had gerend… Als ik nou net die twintig seconden winst had weten te maken… If only… Je snapt dat ik natuurlijk baal als een stekker, maar aan de andere kant ben ik ook wel blij dat ik in ieder geval in een uur heb weten te finishen. Het had veel slechter kunnen gaan 😉

Ik ben in ieder geval benieuwd of het mij over drie weken wel lukt om de Zevenheuvelenloop sneller te rennen dan vorig jaar. Time to beat: 1:31.