Bijna alles was eigenlijk goed afgelopen zaterdag om een lekker rondje te gaan hardlopen door de straten van Amsterdam tijdens de Nike Womens Race Series We Run Amsterdam. Het weer was bijvoorbeeld prachtig, niet te koud en zeker niet te warm. Daarnaast had ik vroeg gegeten zodat ik de kans op steken in mijn zij zou verkleinen. Ook had ik geen last van mijn schenen en droeg ik netjes mijn compressiekousen. Bijna alles was dus goed. Alles behalve mijn voorbereidingen op trainingsgebied….
Je kunt eigenlijk wel stellen dat ik mezelf gewoon helemaal niet had voorbereid op deze loop ondanks het feit dat ik dit wel van plan was. Ik heb dit nota bene nog in een van mijn blogs opgeschreven: een van mijn doelen voor 2015 was om sneller te worden op een tien kilometer en om vaker te trainen. Well, that didn’t happen… Twee maanden geleden liep ik mijn laatste tien kilometer en ik heb een maand geleden nog een vijf kilometer eruit weten te persen. Noemen we dat een goede voorbereiding? Nee. Noemen we dat je eigen beloften nastreven? Nee.
Het beste excuus
Maaaaaar, ik heb een wonderschoon en legitiem excuus, al zeg ik het zelf. Mijn excuus is mijn Personal Body Plan. Het is geen excuus dat geboren is uit luiheid of slecht voor mezelf zorgen. Ik zou namelijk serieus niet weten waar ik de motivatie en energie vandaan zou moeten halen om, naast mijn vier bezoeken aan de fitness per week, ook nog eens te gaan hardlopen. Er zijn dagen dat ik de motivatie om naar de gym te gaan al uit m’n grote teen moet halen, zoals bijvoorbeeld afgelopen vrijdag…. Donderdag was namelijk veelte gezellig geweest en mama is helaas de jongste niet meer. Die wijn en glaasjes port voelde ik de volgende dag nog wel en dat was, gek genoeg, niet twee keer zoveel plezier. Je snapt dat ik de motivatie echt uit de krochten van mijn lichaam heb moeten trekken, maar gegaan ben ik zeker! Over hoe de workout ging zullen we het hier maar niet hebben.
Ondanks de slechte voorbereiding weet ik zo onderhand wel van mezelf dat ik een tien kilometer prima kan uitlopen qua conditie. De snelheid is dan het enige ding waar ik weer moeite mee heb. Dit moet eigenlijk elke keer dat ik een tien loop, wel sneller zijn dan de laatste. Je kunt het veeleisend noemen of ronduit dom, maar ik zou heel erg teleurgesteld zijn in mezelf als het niet zou lukken.
De perfecte pace
Van te voren had mijn vriend dus voor mij uitgerekend wat mijn pace zou moeten zijn om sneller dan mijn vorige PR van 58:18 te zijn. Dus daar stond ik dan, te klepperen in het drukste startvak van de Nike We Run Amsterdam Race. Hoe ga ik tussen al die meiden nou mijn gewenste pace van 05:42 vinden? Een missie die bij tijd en wijle onmogelijk leek te zijn door de vreselijke drukte op het parcours en de smalle wegafzettingen is toch gelukt! Mij horloge stelt dat ik het in een mooie 57:37 heb gelopen en de officieel tijd zegt dat ik tien seconden langzamer was. Dat is niet erg, want het is alsnog sneller dan mijn vorige PR en dat vind ik zonder enige vorm van trainen en de drukte op het parcours heel knap!
Op sommige punten of bochten leek het namelijk alsof je bijna stil stond en zag ik geen enkele mogelijkheid om mijn eigen pace te behouden. Dit wilde ik vervolgens weer goed maken met het trekken van verschillende sprintjes zodra dit kon. Ik ben alleen geen sprinter en kwam mezelf én de man met de hamer meerdere keren tegen. Na twaalf keer gestorven te zijn, was dan eindelijk het Olympisch Stadion in zicht en heb ik het nog eenmaal op een lopen gezet.
Ik beloof beterschap
Nu twee dagen later vervloek ik het gebrek aan trainen -spierpijhijn- en beloof ik mezelf wederom dat ik de volgende keer wel ECHT getraind aan de start verschijn. Deze zomer staan er nog verschillende loopjes op het programma dus we komen er snel genoeg achter! Hopelijk lukt het me om naast de fitness ook nog eens te gaan hardlopen, want dat vrije gevoel, dat is geweldig!
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.
