Nou ik heb het gehaald hoor! Het is mij afgelopen maandag gelukt om 30 te worden. Challenge completed zullen we maar zeggen. Veel moeite heb ik er echter niet voor hoeven te doen, want we weten allemaal dat je vanzelf ouder wordt. Daar hoef je helemaal niets voor te doen. Ja oké, je moet wel in leven blijven. Dat is je enige taak. Nu schrijf ik deze blog dus als nieuwbakken dertiger. Dertiger… Dat klinkt wel even anders dan twintiger. Ik weet het moment waarop ik twintiger werd trouwens nog goed en weet ook dat ik er nu totaal anders voor sta dan toen.

Wat moet ik met mijn leven aan?

Toen ik twintig werd, was ik namelijk net begonnen aan mijn tweede studie. Wat ik ermee wilde doen? Geen idee. Wat ik überhaupt met mijn leven aan moest? No clue at all. Uiteindelijk heb ik nog aan een derde studie gesnuffeld voordat ik begon aan Film- en Televisiewetenschappen. De studie die ik netjes in vier jaar heb afgemaakt en waarmee ik een mooi master diploma heb weten binnen te slepen. Dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Twijfels over mijn eigen capaciteiten waren onderwerp van iedere dag. Kan ik dit wel, ben ik wel slim genoeg, ga ik het allemaal wel snappen, wat moet ik hierna gaan doen, enzovoort.

Toen kwam het moment waarop ik ineens 25 werd en klaar was met mijn studie. Mijn hemel… Ik wist niet wat ik met mezelf aan moest. Wat mijn toekomst zou worden? Nog steeds geen idee. Wel wist ik dat ik mij vanaf nu aan de ‘verkeerde’ kant van de twintig ging bevinden. Die dertig kwam steeds dichterbij. Hét moment waarop ik naar mijn idee mijn leven voor elkaar moest hebben. Een goede baan die ik leuk vind, een lieve vriend waarmee ik de rest van mijn leven zou kunnen delen, spaargeld op de bank, een grote-mensen-huis, et cetera. Allemaal ook zaken die een beetje van je verwacht worden. Anders hoor je er natuurlijk niet bij. De angst heeft mij de jaren na mijn 25ste verjaardag meerdere malen naar de keel gegrepen. Op nummer één van mijn angsten top tien stond alleen dertig worden zonder significant other. Strak gevolgd door mijn nummer twee: de angst om niet goed te zijn in m’n werk en niet te weten wat ik wil. De twijfels die ik tijdens m’n studie ervoer, hadden zich gewoon verplaatst naar het werkveld. Lekker dan…

Wat ik belangrijk vind…

In de laatste twee jaar werden mijn angsten en twijfels gelukkig minder. Dat kwam deels doordat ik steeds beter wist wat ik wilde en wat ik leuk vind om te doen. Daarnaast leer je gewoon wat belangrijk voor jezelf is en waar jouw doelen liggen. Zo is het bijvoorbeeld niet mijn doel om op enig termijn een koophuis te hebben dus me druk maken over het wel of niet hebben van een koophuis heeft geen zin. Hoppa, weer een irreële twijfel naast me neergelegd. Ik weet op werkgebied steeds beter waar ik goed in ben en weet mijn capaciteiten zodoende steeds beter in te zetten. Daarom is het ook helemaal niet erg om nu dertig te zijn, want wijsheid komt met de jaren. Ik wil nu absoluut niet zeggen dat ik sinds gister ineens de wijsheid in pacht heb. I still have a lot to learn, but I’m getting there. Overigens wel met de liefde van mijn leven aan mijn zijde waardoor er 2,5 jaar geleden wederom een irreële angst is weggehaald.

Dus nu ben ik dertig. Ik voel me niet compleet anders dan de dag dat ik nog 29 was, maar het is wel een mooi moment om even terug te kijken op de afgelopen tien jaar. Ik zie nu in dat mijn lieve vrienden en familie gelijk hebben wanneer ze zeggen dat ik al zoveel heb bereikt. En het leuke eraan is? There’s a lot more to come! Op naar de veertig! 😉