Word Jij Stamceldonor? 

Something stupid happend, maar echt keer duizend. Waar ik drie weken geleden meedeelde dat ik mijzelf had opgegeven om stamceldonor te worden en jou ook opriep om hetzelfde te doen, kreeg ik vandaag het bericht dat ik helemaal geen stamceldonor mag zijn. En dat vind ik stom.

In mijn blog vertelde ik namelijk over mijn lieve vriendin Viora die begin januari de diagnose Acute Leukemie te horen heeft gekregen. Een ziekte om te janken, want het maakt alles stuk en met alles bedoel ik ook echt alles. Voor mensen zoals Viora zijn bloeddonoren en stamceldonoren van levensbelang en dat was dan ook de reden dat ik mij had opgegeven als stamceldonor. Op die manier kan ik wel iemand ‘beter maken’. Jammer genoeg niet mijn vriendin zelf en dat vind ik vreselijk verdrietig….

Ik mag geen stamceldonor zijn

Stamceldonatie is immers volledig anoniem, dus je hebt het niet voor het uitkiezen. Dat is op zich ook niet gek, want de kans dat je een match ben met iemand is bizar klein. Slechts 1 op de 1.000 donoren wordt daadwerkelijk opgeroepen om zijn of haar stamcellen te doneren omdat er een match is en ik wilde graag één van deze mensen zijn. Wat blijkt: wanneer je psoriasis hebt, is het niet uitgesloten dat ik een verhoogd risico heb op complicaties als gevolg van een stamceldonatie. Dit zou concreet betekenen dat mijn klachten zouden kunnen verergeren na het doneren van stamcellen en daarom mag ik geen donor zijn. Veiligheid voor alles natuurlijk.

Dit bewijst maar weer dat de noodzaak om je aan te melden als stamceldonor heel hoog is, want zoals je ziet: je komt niet zomaar door de keuring en daarnaast moet je ook nog eens een match zijn. Er zijn naast psoriasis tal van redenen waarom je geen stamceldonatie kunt doen. Daarom is mijn afwijzing alleen maar meer reden voor jou om je op te geven als stamceldonor. Voor deze zaak zou ik zo de barricade opspringen en mijn beha in de fik steken, want guys je kunt met jouw stamcellen gewoon een leven redden.

Wat houdt stamceldonatie in?

Nu hoor ik je denken: “Wat houdt dat doneren dan precies in?” Goed dat je het vraagt! Ik zal het eens haarfijn uiteenzetten. Allereerst ga je naar de website van Matchis om je aan te melden als stamceldonor. Je vult op de website een vragenlijst in en je krijgt vanzelf een mailtje van hen met een mededeling dat ze een registratieset naar je opsturen (of niet dus…). Hier zitten twee wattenstaafjes in waarmee je jouw wangslijmvlies kunt afnemen. Met iedere wattenstok swabber je 30 seconden over de binnenkant van je wang waarna je de stokjes vijf minuten laat drogen. Daarna stop je ze in de envelop en doet ze op de post. Klaar is Kees en nu wordt je vanzelf gebeld wanneer jij een match blijkt te zijn.

Wanneer je een match bent…

Wanneer je een match bent, zal er eerst een uitgebreide voorlichting en keuring plaatsvinden. Je kunt er op dit moment ook nog steeds vanaf zien. Wanneer de donatie daadwerkelijk plaats gaat vinden, zijn er twee manieren van donatie. Bij de eerste manier wordt er beenmerg bij je afgenomen en dit gebeurt onder algehele narcose. Na afloop heb je een spierpijnachtig gevoel in je onderrug en ben je moe. Dit kan een paar dagen aanhouden. De tweede manier van donatie is via het bloed waarbij je gedurende vijf dagen voor de donatie, medicatie slikt waarvan je een griepachtig gevoel kunt krijgen met bot- en spierpijn. Vervolgens wordt je een dag opgenomen in het ziekenhuis en hang je aan het infuus. Je bloed wordt dan als het ware gefilterd en daar halen ze de stamcellen uit. Van de griepachtige klachten voel je een paar dagen later niets meer.

Word jij stamceldonor?

Dus resume: je kunt een leven redden met jouw stamcellen. Hiervoor zou je je eens in je leven een week lang vervelend voelen. Wellicht voel je wat pijn, maar had ik al gezegd dat je dus een leven kunt redden?! Bovendien kun je dit ‘grapje’ maar eens in je leven doen. De kans dat je een match bent is heel klein en daarnaast moet je ook nog eens een gezond mens zijn tussen de 18 en 50 jaar oud. Waar wacht je nog op! Word jij stamceldonor? Meld je hier aan.

Word ook bloeddonor

Naast stamceldonatie is bloeddonatie heel belangrijk. Viora heeft bijvoorbeeld al acht zakken bloed nodig gehad. Wist je dat je als vrouw hier 2,5 jaar over doet om dat bij elkaar te doneren? Je mag als vrouw namelijk maar drie keer in het jaar bloed doneren en dan moet je niet ziek worden of even op vakantie gaan naar een malariagebied. Ik moet nu bijvoorbeeld zes maanden wachten totdat ik weer bloed mag doneren. Meld je daarom ook aan als bloeddonor op de site van Sanquin.

Viora houdt trouwens zelf een blog bij over haar ziekte en hier kom ik weer met mijn bindende leesadvies: zeker volgen!