Nijmeegse Vierdaagse

Afgelopen weekend was het eerste weekend waarin mijn vriend en ik op beide dagen gingen wandelen. Op zaterdag stond een afstand van 40 kilometer op de planning en op zondag een afstand van 20 kilometer. Of nou ja, tot hoe ver we zouden komen na de lange wandeltocht van zaterdag. We hadden nog geen twee dagen achter elkaar gewandeld en wisten dus niet goed wat we moesten verwachten van onze voeten en benen. Vanaf nu moeten we hier echter wel meer mee gaan doen, want het heet natuurlijk niet voor niets de Nijmeegse Vierdaagse.

Live wandelen op Instagram

Afgelopen weekend kon iedereen mij in ieder geval live volgens tijdens het wandelen middels mijn insta stories. Tot grote hilariteit van vele, want ik kreeg allerlei vrolijke en lieve berichten toegestuurd over die stories. Bedankt daarvoor. Het doet me goed dat er zo met mijn vriend en mij wordt meegeleefd en dat we mensen aan het lachen kunnen maken. Ook al is het om onze botte eerlijkheid. Dat wandelen is namelijk gewoon hartstikke kut. There, I said it! Dan kan ik wel doen alsof ik het super naar mijn zin heb, maar dat heb ik op dat moment totaal niet. Echt geloof me, zulke lange stukken wandelen is oersaai en daarnaast behoorlijk heftig. Je krijgt gewoon last van je lichaam. Je voeten, enkels, knieën, heupen en rug hebben nog al wat te verduren. Als bonus krijg ik na zo’n lang stuk wandelen ook nog eens last van m’n huid. Ik kan de warmte niet goed kwijt wat resulteert in dikke koeienpoten en allerlei rode bulten en vlekken op m’n huid… Stroom ik dus over van enthousiasme over deze helse uitdaging? Nee, maar ik ga het wel doen.

Nobody said it was easy

Niemand heeft namelijk gezegd dat het makkelijk zou worden, zoals Coldplay al eens zong in het mooie liedje Nobody Said It Was Easy. Bovendien is ieder begin moeilijk en zwaar. Als ik bijvoorbeeld terugdenk aan de eerste keer dat ik ging hardlopen, won dat allemaal geen schoonheidsprijs. Daar zit ook gewoon een boel bloed, zweet en tranen in. Je geeft alleen niet zomaar op. Wel de makkelijkste oplossing overigens, maar ik denk niet dat zo’n instelling je ver brengt in het leven. Dus voor nu ga ik tot en met 18 juli ieder weekend afzien met de goede hoop dat het vanaf de start van de Nijmeegse Vierdaagse iets minder zwaar zal zijn. Ik kan dan altijd nog de stekker eruit trekken als het EEEECHT niet gaat. Voor mij is het nu nog te vroeg om daar een oordeel over te vellen. Wel maak ik me met vlagen zorgen over de goede afloop.

Mijn voeten waren na die 40 kilometer van zaterdag namelijk best wel naar de klote. Ik krijg een gekke rode uitslag met bulten op plekken waar iets op drukt of schuurt. Die uitslag voelt heet aan en brandt als je eraan komt. Blijkbaar drukt mijn wandelschoen nogal hard op mijn voet, want ik heb dus een grote plek over bijna de gehele lengte van mijn voet. Raar… De beste oplossing die ik hiervoor had op zondag, was te gaan wandelen op mijn hardloopschoenen. In deze schoenen heb ik net speciale zolen gekregen van de podotherapeut en dus is dat looptechnisch helemaal verantwoord. Het wandelde naar omstandigheden best prima en dus ga ik tijdens het volgende wandelweekend de schoenen op een langere afstand uitproberen. Allemaal onder het motto: we zien wel waar het schip strandt en het kan echt niet slechter worden dan dit. Hoppa! Op naar de Vierdaagse. Het wordt vast een daverend succes…